Acemi Çevirmenin Seyir Defteri

  Sinema ve politika arasındaki boşluk : Politika ve sinema arasındaki ilişki hiçbir şekilde basit, doğrudan ve nedensel değildir. ‘Filmlerin Politikası’ başlıklı bölümde, ‘Brechtçi paradigmayı’ ‘post-Brechtçi paradigmadan’ ayırdınız. (RANCIÈRE, 2011d: 106): Brechtçi paradigma; ‘bir dünya izahına katılmayı destekleyen kat’iyet düzeyini artırmak için bakışı ve yargıyı keskinleştirmeyi amaçlayan’, durumlardaki gerilimleri ve çatışmaları ortaya döken bir form ile karakterizedir: ‘Marksist izah’. Post-Brechtçi paradigma ise tam tersine gerilimlerin çözümlerini sunacak bir dünya izahı yapmaz. Bunun yerine ‘çözümsüz bir gerilim’ içinde kalır. 1960’lardan 1970’lere geçerken bir paradigmadan diğerine bu tür bir kayma politik mücadelenin pratiklerinde ve amaçlarında bir değişimi de temsil ediyor mu? Örneğin, Dziga Vertov Grubu’nun veya Medvedkine Grubu’nun (Brechtçi paradigma) filmsel pratiği, dili ile Straub-Huillet’in From the Cloud to Resistance (Dalla nube alla resistenza, Jean-Marie Stra

Jacques Rancière’in düşünceleri zapt edilmez olmasına karşın birbirleriyle ilişkili en azından iki farklı kavrayışı vardır. Bir yandan 1970’lerde Rancière; özellikle Althusser’in empoze ettiği bilimsel Marksizm (bkz. İlk olarak 1976’da yayımlanan ve La Fabrique tarafından yeniden yayımlanan Althusser’in Verdiği Ders kitabı. Kitap yakında İspanyolca olarak da yayımlanacak.) gibi dönemin egemen yorumlamalarından kopan Marksizm okuması önerir. Diğer yandan düşünceleri, 19.yüzyıldaki işçi tarihinin güçlü okuması içinden kurulan bir prizmadan -sinema, edebiyat ve çağdaş sanat teorisi gibi- farklı disiplinler arasındaki çapraz geçişmelerle (cross-over) inşa edilmiştir. Bu çapraz geçişmelerden doğan metinler filozoflar, tarihçiler ve militanların yanı sıra sanatçılar, film ve sanat eleştirmenleri ile küratörlerin de ilgisini çekmektedir. Zapt edilmezliği, düşüncelerinin uluslararası düzeyde yarattığı geniş ilginin başka bir nedeni gibi görünmektedir. Sorular öncesinde Fransız filozofun